Ο ρόλος της Εκκλησίας για το Έθνος μας, έχει υπάρξει ιστορικός.
Κράτησε ζωντανή στο διάβα των Αιώνων την έννοια και την Ενότητα του Έθνους και προετοίμασε την Απελευθέρωση του Έθνους μας.
Στην Εκκλησία χρωστάμε σε μεγάλο Βαθμό, την ύπαρξή μας ως Έθνος.
Ο Χριστιανισμός ως θρησκεία, έχει στόχο τη Σωτηρία του Ανθρώπου και μόνο. Τα τω Θεώ, τω Θεώ, τα τω Καίσαρι τω Καίσαρι, είναι μία Φράση του Κυρίου μας, οδηγός για την απόλυτη αποστασιοποίηση από την πολιτική διαμάχη της Χριστιανικής Πίστης.
Εν τούτοις πολλές φορές, επί ζημία και των δύο πλευρών, η Εκκλησία αναμείχθηκε στις πολιτικές Διαμάχες. Ας θυμηθούμε το Ανάθεσμα στο Βενιζέλο. Ήταν μία σκοτεινή στιγμή.
Αυτή η ανάμειξη αμαύρωσε πολλές φορές, το μεγάλο και σπουδαίο φιλανθρωπικό Έργο της Εκκλησίας μας στις μέρες μας. Έργο το οποίο βοήθησε Ανθρώπους να σταθούν Όρθιοι και με Αξιοπρέπεια σε δύσκολες ώρες και στιγμές.
Προσωπικά είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος, και τιμώ το ρόλο της Εκκλησίας. Πλην όμως στην πολιτική μου δράση, απέφυγα να ζητήσω τη στήριξη της Εκκλησίας. Το έκανα συνειδητά, γιατί ή πιστεύεις ή δεν πιστεύεις στο Θεό, και γιατί η Πίστη δεν εξαργυρώνεται. Το έκανα επίσης σεβόμενος την ουδετερότητα που πιστεύω ότι πρέπει να έχει η Εκκλησία απέναντι στις πολιτικές διαμάχες. Η Εκκλησία πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει.
Αποτελεί όμως πραγματικότητα, ότι η εκδήλωση της στήριξης δια άμβωνος από Ιερείς της σημερινής Δημοτικής Αρχής, με ένα τρόπο που αγγίζει τα όρια του οπαδισμού, είναι αισθητικά προσβλητική, τουλάχιστον, για όλους μας.
Εχθές στην επίσημη κοπή πίτας του Δήμου Κερατσινίου πληροφορηθήκαμε, δια στόματος Ιερέα, ότι γιορτάζουμε, μεταξύ άλλων…, την επανεκλογή μίας ομάδας χρηστών ανθρώπων, στη Διοίκηση του Δήμου. Ο καθένας ως πολίτης μπορεί να πιστεύει σε όποιον θέλει να ψηφίζει όποιον θέλει, η ανάμειξη όμως μερίδας της τοπικής Εκκλησίας, στην Δημοτική Εκλογή και μάλιστα υπό την λεοντή της απονομής χαρακτηρισμών σε κάποιους, άρα υπό τον αυτονόητο συνειρμό ότι έχασαν κάποιοι που δεν είναι χρηστοί Άνθρωποι, και μάλιστα σε επίσημη Εκδήλωση, θεωρώ ότι υπερβαίνει τα όρια.
Εγώ που δεν είμαι Ιερέας, πιστεύω ότι και ο κύριος Βρεττάκος, και ο κύριος Μύτογλου και ο Γιώργος ο Καλαμαράς, είναι χρηστοί και καλοί άνθρωποι. Το θέμα είναι ποιος απαντάει αποτελεσματικά στις ανάγκες των καιρών και των Ανθρώπων.
Θα συνεχίσουμε να τιμούμε τους Ιερείς μας,όλους ανεξαιρέτως για το Έργο τους, στον Άνθρωπο και την πόλη μας. Πλην όμως από τούδε και στο εξής, εφόσον επιθυμούν να κρίνουν, ομοίως θα κρίνονται.
