Η συγκέντρωση της Δευτέρας 11 Σεπτεμβρίου έξω από την πύλη της Oil one κατέγραψε ήδη αντιδράσεις.
Λίγες δεκάδες άνθρωποι, εκπρόσωποι σχεδόν όλοι τους, φορέων και του συνόλου των Δημοτικών παρατάξεων.
Ενα πανό, μερικοί μαθητές με μαύρες σημαίες και τρεις αξιωματικοί της ΕΛΑΣ να περιμένουν την αποχώρηση των συγκεντρωμένων.
Και όμως όπως ο Δήμαρχος είχε ενημερώσει, είχε προηγηθεί σύσκεψη με φορείς.
Και όμως στο κάλεσμα του Δημάρχου, των Συλλόγων εκπαιδευτικών, των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων είχαν προστρέξει να ενώσουν το αντίστοιχο κάλεσμα οι Δημοτικές παρατάξεις.
Δυστυχώς ήταν εκεί αλλά μόνοι…
Ο Δήμαρχος και οι Αντιδήμαρχοι.
Ενας υποψήφιος Δήμαρχος καθώς και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι που εκπροσώπησαν τις παρατάξεις που κατέρχονται στις εκλογές.
Μα και οι Δημοτικές κινήσεις που δεν κατεβαίνουν στις εκλογές, είχαν και αυτές εκπρόσωπο.
Δεν έλειψαν ούτε οι εκπρόσωποι της Ενωσης Γονέων, ούτε της ΕΛΜΕ και του συλλόγου των Δασκάλων.
Ασφαλώς και όσες και όσοι ανακοινώθηκαν εκ μέρους των Συλλόγων των Δημοτικών Σχολείων είχαν τις καλύτερες των προθέσεων.
Μόνο πού με όλα αυτά, ΔΥΣΤΥΧΩΣ μόνο με αυτά, το αποτέλεσμα που καταγράφηκε ΔΕΝ είχε θετικό πρόσημο.
Σαράντα ίσως πενήντα
– δύσκολα να πεις παραπάνω –
συγκεντρωμένοι, ΔΕΝ φθάνουν…
ΔΕΝ μπορούν, όση διάθεση και εάν έχουν, να συγκροτήσουν το νικηφόρο κίνημα που απαιτεί η αντιμετώπιση της πρόκλησης, της οικονομικής – πολιτικής- μιντιακής ισχύος και του νομοθετικού πλέγματος που περιβάλλουν και επιβάλλουν έως τώρα, την παραμονή και λειτουργία της Oil one δίπλα στα σχολεία της Δραπετσώνας.
Κοντά στις γειτονιές της Ευγένειας και της Χαραυγής.
Δίπλα στο χώρο των 84 στρεμμάτων. Σχεδόν στην καρδιά των 640 στρεμμάτων του χώρου της ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ που χάνεται.
Τα πρoβλήματα που προκαλεί η λειτουργία δίπλα στον οικιστικό ιστό, βιομηχανιών αυτού του είδους, είναι προφανή.
Το ότι η κοινωνία της πόλης που τα υφίσταται ΔΕΝ απάντησε θετικά στη πρωτοβουλία της Δημοτικής αρχής, ασφαλώς και δεν συματοδοτεί την ΑΠΟΔΟΧΗ της ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ με την υφιστάμενη κατάσταση.
Οσο η σημερινή Διοίκηση του Δήμου, όσο το σύνολο των Δημοτικών παρατάξεων, αντιμετωπίζουν με επικοινωνιακό – κατά το μάλλον ή ήττον – τρόπο το θέμα, τόσο η κοινωνία ΔΕΝ θα πείθεται στο να στρατευθεί στη μάχη,στη συμμετοχή, στην ενεργή διεκδίκηση.
Ισως η κριτική για την ΑΠΟΤΥΧΙΑ ενός καλέσματος έχει μία σχετική αξία.
ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΟΣΩΝ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ OIL ONE ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.
